Hegel, Tüze Felsefesi, 1821
HAK KAVRAMI
§ 4
Hakkın temeli genel olarak tinsel olandır ve daha tam yeri ve başlangıç noktası İstençtir. İstenç özgürdür, ve böylece özgürlük Hakkın tözünü ve belirlenimini oluşturur ve Hak Dizgesi edimselleşmiş özgürlüğün ülkesi, Tinin bir ikinci doğa olarak kendi içinden türettiği dünyasıdır.

§ 29
Herhangi bir belirli-varlığın özgür İstencin belirli-varlığı olması — bu Haktır. Hak buna göre bütününde İdea olarak Özgürlüktür. •

Hegel, Tüze Felsefesi, 1821
ÖZGÜRLÜK VE İSTENÇ; BEN VE EVRENSEL;
KURAMSAL VE KILGISAL
§ 4
EK. ... Özgürlük İstencin temel belirlenimidir, tıpkı ağırlığın cisimlerin temel bir belirlenimi olması gibi. ... Özgürlüksüz İstenç boş bir söz iken, Özgürlük ise yalnızca İstenç olarak, Özne olarak edimseldir. ... Düşünme ve isteme arasındaki ayrım yalnızca kuramsal ve kılgısal tutumlar arasındaki ayrımdır. ... Birşeyi evrensel yapmak onu düşünmek demektir. ... ‘Ben’ dediğim zaman, orada tüm tikelliği — karakter, doğallık, bilgi, yaş — bir yana bırakırım. ‘Ben’ bütünüyle boş, noktasal, yalın, ama gene de bu yalınlık içinde etkin olandır. ... Kuramsal özsel olarak kılgısalda kapsanır: İkisinin ayrı oldukları düşüncesinin karşısında olmalıyız, çünkü Anlık olmaksızın hiçbir İstenç olamaz. •

Hegel, Tüze Felsefesi, 1821
İSTEMEYEN İSTENÇ; OLUMSUZ ÖZGÜRLÜK;
HİNDUİZM; POLİTİK FANATİZM; DEVRİM VE TERÖR
§ 5
İstenç (α) arı belirlenimsizlik öğesini ya da ‘Ben’in arı kendi içine yansımasını kapsar ki, bunda her sınırlama, doğa, gereksinimler, istekler ve dürtüler yoluyla dolaysızca bulunan ya da hangi yolla olursa olsun verili ve belirli olan her içerik çözülür; saltık soyutlamanın kısıtlanmamış sonsuzluğu ya da evrensellik, kendi kendisinin arı düşüncesi.

Bu olumsuz özgürlük ya da Anlağın özgürlüğüdür. — Bu boşluğun özgürlüğüdür ki edimsel bir şekil kazanarak tutkuya yükselir, ve dahası, salt kuramsal kaldığı zaman dinde kendini Hintlinin arı meditasyon fanatizmine biçimlendirirken, buna karşı edimsel dünyaya döndüğü zaman, dinde olduğu gibi politik alanda da, tüm yerleşik toplumsal düzeni yıkma fanatizmi ve bir düzen istediklerinden kuşku duyulan bireylerin ve yeniden ortaya çıkmaya çalışan tüm örgütlerin ortadan kaldırılması şeklini alır. Bu olumsuz İstenç ancak birşeyi yok ederken varoluşunun duygusunu yaşar. •

Hegel, Tüze Felsefesi, 1821
OLUMSUZ ÖZGÜRLÜK — 1
İstemeyen İstenç
HİNDU FANATİZMİ, BRAHMAN

§ 5
Ek. İstencin bu öğesinde kendimi herşeyden çözebilme, tüm ereklerden vazgeçebilme, herşeyi soyutlayabilme yeteneğim yatar. Yalnızca insan herşeyden, yaşamından bile vazgeçebilir: İntihar edebilir. ... Bu olumsuz özgürlük ya da bu Anlak özgürlüğü tek yanlıdır. ... Anlağın eksikliği tek yanlı bir belirlenimi biricik ve en yüksek belirlenim düzeyine yükseltmektir. Tarihsel olarak bu özgürlük biçimi kendini sık sık gösterir. Örneğin Hintliler durumunda görüldüğü gibi yalnızca kendi ile yalın özdeşliğinin bilgisinde diretmek, arı görüşteki renksiz ışık gibi kendi içselliğinin bu boş uzayında kalmayı sürdürmek en yüksek şey olarak görülür ve tüm yaşam etkinliğinden, tüm erek ve tüm tasarımlardan vazgeçilir. Bu yolda insan Brahman olur. •

Hegel, Tüze Felsefesi, 1821
OLUMSUZ ÖZGÜRLÜK — 2
İstemeyen İstenç
FRANSIZ DEVRİMİ, TERÖR, EŞİTLİK

§ 5
Ek. ... Bu özgürlük biçimi dinsel ve politik yaşamların etkin fanatizminde daha somut olarak görünür. Söz gelimi Fransız Devriminin tüm yetenek ve yetke ayrımlarının ortadan kaldırılmasını gerektiren Terör evresi bu duruma bir örnektir. Bu dönem bir sarsıntı, bir titreme, tikel her şeye karşı bir hoşgörüsüzlük dönemiydi; çünkü fanatizm eklemlenmiş değil ama soyut olanı ister: Nerede ayrım kendini gösterirse, fanatizm bunu kendi belirlenimsizliğine aykırı bulur ve ortadan kaldırır. Bu nedenle devrimde halk kendi yapmış olduğu kurumları bir kez daha yok etti, çünkü tüm kurumlar soyut eşitlik özbilincine aykırıydı. •

Hegel, Tüze Felsefesi, 1821
İSTENCİN BELİRLİLİK KAZANMASI;
İSTEME ÖZGÜRLÜĞÜ VE İSTENEN NESNEYE BAĞIMLILIK

§ 6
(β) Benzer olarak, ‘Ben’ ayrımsız belirlenimsizlikten ayrımlaşmaya, belirlemeye ve bir ­belirliliğin bir içerik ve nesne olarak koyulmasına geçiştir. — Dahası, bu içerik doğa yoluyla verilmiş ya da tinin Kavramı yoluyla üretilmiş olabilir. Kendi kendisinin ­belirli olarak bu koyuluşu yoluyla ‘Ben’ genelde belirli-varlığa geçer; — ‘Ben’in saltık sonluluk ya da tikelleşme kıpısı. •

Hegel, Tüze Felsefesi, 1821
İSTENÇ İSTERKEN DEĞİL, BAŞKASINI İSTERKEN DEĞİL, İSTENCİ İSTERKEN ÖZGÜRDÜR.

§ 7
(γ) İstenç bu iki kıpının birliğidir; — kendi içine yansıyan ve bu yolla Evrenselliğe geri alınan Tikellik; — Tekillik; ‘Ben’in kendini belirlemesi, kendini bir ve aynı zamanda kendi olumsuzu olarak, eş deyişle belirli, sınırlı olarak koymak ve kendisinde, e.d. kendi ile özdeşliğinde ve evrenselliğinde kalmak, ve belirlenimde yalnızca kendi kendisi ile birleşmek. ... — Bu İstencin özgürlüğüdür ki, onun Kavramını ya da tözselliğini, ağırlığını oluşturur, tıpkı ağırlığın cismin tözselliğini oluşturması gibi. •

Hegel, Tüze Felsefesi, 1821
SEÇİMDE BULUNMA ‘ÖZGÜRLÜĞÜ’, ÖZENÇ, KEYFİ İSTENÇ

§ 15
Bu [bir seçimde bulunma] belirlenimine göre İstencin özgürlüğü Özenç ya da keyfi istençtir. ... Özenç İstenç kipindeki olumsallıktır. İnsanın özgürlük açısından taşıdığı en alışıldık tasarım Özençtir. ... Özgürlük genel olarak insanın istediğini yapabilmesidir dendiğini işittiğimiz zaman, bu tasarım yalnızca düşüncenin eğitiminde tam bir eksikliğin belirtisi olarak alınabilir, çünkü burada henüz kendinde ve kendi için özgür İstenç, Hak, Törellik vb. üzerine en küçük bir önsezi bile bulunmaz. •

Hegel, Tüze Felsefesi, 1821
ÖZGÜR TİNİN EREĞİ EDİMSEL ÖZGÜRLÜKTÜR

§ 27
Özgür Tinin (§ 21) saltık belirlenimi ya da, eğer dilersek, saltık dürtüsü özgürlüğünün ona nesne olmasıdır — hem Tinin kendisinin ussal dizgesi olması, hem de bu dizgenin dolaysız edimsellik olması anlamında nesnel (§ 26) —, öyle ki Tin kendi için, İdea olarak, İstenç kendinde ne ise o olabilsin: İstenç İdeasının soyut Kavramı genel olarak özgür istenci isteyen özgür istençtir. •